Shakyamuni
Buddyzm pochodzi od nauk Shakyamuniego (Gautama Siddartha), historycznego założyciela Buddyzmu, który urodził się około 2,500 lat temu w miejscu, gdzie obecnie jest Nepal.
Shakyamuni z pochodzenia był księciem, który zrezygnował ze swego królewskiego życia aby wejść na ścieżkę duchowych poszukiwań w celu znalezienia sposobu na przerwanie ludzkiego cierpienia. W rezultacie, podczas głębokiej medytacji, doświadczył całkowitego przebudzenia, czyli oświecenia - głębokiego, współodczuwającego zrozumienie życia i ludzkiej natury.
Shakyamuni, zgodnie z tradycją, podróżował przez prawie czterdzieści lat po całym subkontynencie Indyjskim dzieląc się z innymi swoją oświeconą mądrością, promując pokój i nauczając ludzi w jaki sposób mogą wydobyć z własnego życia wielki potencjał . Stał się znany jako Budda, czyli „człowiek oświecony" . Jego nauki były zapisywane jako sutry i szerzone w całej Azji, dając początek powstawaniu wielu różnych szkół buddyjskich, które ogólnie charakteryzują się tym, że kładą nacisk na pokój i współodczuwanie.